Dwadzieścia osiem lat temu, wiosną 1988 roku rozpoczęła się kolejna fala protestów, których organizatorami były podziemne struktury „Solidarności”, Niezależnego Zrzeszenia Studentów, Konfederacji Polski Niepodległej i Ruchu „Wolność i Pokój”. Bezpośrednią przyczyną strajków, demonstracji i wieców były ciągłe podwyżki podstawowych artykułów żywnościowych i brak jakichkolwiek perspektyw na poprawę bytu społeczeństwa. Podstawowym postulatem nie była jednak naprawa sytuacji gospodarczej ale żądanie powrotu do legalnej działalności NSZZ „Solidarność”. KPN wysuwał postulat wolnych wyborów i wycofania z Polski jednostek armii sowieckiej. Rozpoczął się proces wychodzenia z konspiracji . Z inicjatywy młodego pokolenia opozycji powoływano w zakładach pracy samorządy pracownicze, ujawniano adresy redakcji pism opozycyjnych, organizowano wiece i pochody. Brutalne interwencje milicji i ZOMO nie zatrzymały lawiny, która w ciągu 12 miesięcy zmiotła PZPR z krajobrazu politycznego Polski.
Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.
Komentarze opinie