Rembertowskie święcone.

W Wielką Sobotę święci się w kościołach potrawy. W wiklinowym koszyczku niesie po trochę wszystkich najważniejszych dań świątecznych. W zależności od tradycji rodzinnej zawartość koszyczków bywa różna, ale prawie zawsze znajduje się w nim chleb, kiełbasa, sól, pieprz oraz pisanki. Chleb gwarantuje dobrobyt i pomyślność. Jajko traktowane było jako symbol odradzającego się życia, to także symbol zwycięstwa nad śmiercią. Sól – to minerał życiodajny, dawniej posiadający moc odstraszenia wszelkiego zła. Wędlina zapewniała zdrowie i płodność, a także dostatek. Chrzan zawsze był starym ludowym znaczeniem wszelkiej siły i fizycznej krzepy. Ciasto – symbol umiejętności Obrzęd przygotowywania pisanek znany był już od X wieku. Według wierzeń zdobienie jaj było jednym z warunków ciągłości świata. Czynności tej dokonywały kobiety podczas nieobecności mężczyzn, ponieważ ich obecność szkodziła magicznym właściwościom pisanek.. Wielką rolę odgrywała także symbolika zdobień: - czerwień i biel oznaczały szacunek dla duchów opiekujących się domostwem, - czerń w połączeniu z bielą czciła duchy ziemi, - zieleń symbolizowała odrodzenie się przyrody i miłości, - brąz symbolizował rodzinne szczęście. W polskiej kulturze zdobienie jajek wielkanocnych stało się jednym z elementów sztuki ludowej, charakteryzującej poszczególne regiony kraju. Z religijnej obrzędowości polskiej wsi, do naszych czasów przetrwało niewiele obyczajów. W niedzielę wielkanocną w godzinach porannych odprawiana jest uroczysta rezurekcja , która swymi tradycjami sięga średniowiecza. Po powrocie do domu w gronie rodzinnym zasiada się do uroczystego śniadania wielkanocnego, które rozpoczyna się składaniem życzeń i dzieleniem się święconką z koszyczka.